Na vijf ongeslagen wedstrijden in drie dagen maakte Quick Stick MB1 zich op eerste Paasdag op voor de finale. Wat konden we verwachten? De finale zou zijn tegen Sachsenwald (Hamburg) en in de poulewedstrijd hadden we de Duitse meiden met 6-1 verslagen. Hoe konden zij, als laatste geëindigd in onze poule, zo goed door de kruisfinales zijn gekomen? Welk geheim wapen zou er worden ingezet?

Het Jeugd Internationaal Paas Hockey Toernooi (JIPHT) bij HDM (Den Haag) startte voor ons op Goede Vrijdag. De eerste wedstrijd was tegen HDM en een fijne binnenkomer om de toernooi-spanning van ons af te schudden. HDM bestond uit een mix van B1 en B2 speelsters en zoals hun coach na afloop zei: Quick Stick was een maatje te groot. De 4-1 overwinning gaf ons vleugels. Toch was de tweede partij van die middag, wedstrijden van steeds 2x25 minuten, weer spannend. Hoe is het om te spelen tegen een buitenlandse club?

De wedstrijd tegen Mannheim was zeer gelijkwaardig, maar de vleugels uit de eerste pot zorgden voor een solide verdediging, een lekker lopend middenveld en een fantastische afronding door onze spitsen. Met een 3-0 overwinning konden we aan tafel, dansen met de jongens van het Poolse nationale team en op tijd naar het hostel vlakbij het strand van Scheveningen.

Aan het toernooi werd deelgenomen door 30 jongens- en meisjesteams onder 17 (B-leeftijd) en onder 19 (A-leeftijd). Er waren teams uit Nederland, België, Duitsland, Polen, Engeland, Schotland, Ierland, Noord-Ierland, Zuid-Afrika en Amerika. De sfeer was er een van hard werken tijdens de wedstrijden, maar daarbuiten zeer ontspannen en gezellig.

Zaterdagochtend speelden we onze derde poulewedstrijd, weer tegen een Duits team: TTK Sachsenwald. Opnieuw speelden we vrijuit, full-press en vol scoringsdrang, resulterend in een 6-1 overwinning.

Na de lunch en de dames hoofdklasse-wedstrijd HDM-Bloemendaal (2-2) moesten we de kwartfinale spelen, als nummer één van onze poule tegen de nummer vier van de andere poule. Dit was de nationale jeugdselectie van Schotland. Het team was imposant. Compacte, krachtige meiden met een enorme conditie en een goede techniek. Hoe waren zij vierde geworden? Was de andere poule zoveel sterker dan die van ons? De wedstrijd was heel spannend, maar we bleven zeer goed hockeyen met een enorme drive vooruit. Wat een opluchting toen het eindsignaal klonk en we onze 3-2 voorsprong hadden behouden. De Schotse coach verklaarde ons dat haar team pas dit toernooi voor het eerst samen speelde. De individuele kwaliteiten waren overduidelijk en je zag ze groeien per wedstrijd. Gelukkig voor ons troffen wij ze niet later in het toernooi.

Zaterdagavond waren we verstandig en bracht de bus ons om 22 uur naar het hostel. De disco was nog maar net op gang, maar de vermoeidheid sloeg ook toe. Nog even naar het strand en toen met z'n veertienen weer de beide kamers in, in stapelbedden van 3 hoog en met 1 matras op de grond.

Zondagochtend ging de wekker vroeg, mede vanwege de zomertijd! Om 8 uur zaten we weer in de pendelbus naar de velden van HDM.

Onze toernooicoaches Arno en Piet hadden de dag ervoor onze tegenstander Purmerend bestudeerd. Zij hadden een briljante strafcornervariant ingevoerd dit toernooi en het leek ons erg grappig om die ook te doen tijdens de wedstrijd. De uitvoering was nog niet helemaal geslaagd, maar "een Purmerendje” wordt een blijvertje en de 5-1 eindstand bracht ons naar de finale.

Twee moeders regelden olie en op de aanwezige massagetafels namen ze de kuiten, hamstrings en bovenbenen van de meiden onder handen. Het zag er zeer professioneel uit.

De finale tegen Sachsenwald was niet te vergelijken met de poulewedstrijd. De tactiek van de Duitsers was volledig afgestemd op ons team en onze gevaarlijke opbouw en de spitsen werden zwaar verdedigd. Bovendien stond een meisje met nr. 8 in het veld, dat er de vorige dag echt niet bij was geweest. Zij bleek hét geheime wapen van Sachsenwald.

Sophie Tiefenbacher was na een stageweek met de Duitse National Mannschaft teruggekeerd naar haar team. Ze behoort tot de top 15 van Duitsland, is 15 jaar en een ongelooflijk talent. Ze kan niet alleen voortreffelijk passeren, maar gaf vooral ook snoeiharde klappen vanaf de eigen 23 meterlijn het hele veld over. Hierdoor ontstonden zeer gevaarlijke counters en de 0-1 tegen kon dan ook niet uitblijven. Al was het moeilijk om ons eigen spel te spelen, toch probeerden wij te blijven hockeyen. Een rommelgoaltje vlak voor rust bracht ons langszij: 1-1.

De keepster van Sachsenwald leek bij nader inzien ook wel een andere dan die van een dag eerder. Lilli Kirst, keepster in het nationale team, bleek ook voor de finale te zijn teruggekomen. We vonden haar al zo goed!

De tweede helft was spannend. Gedurende het hele toernooi werd fantastisch en op ongekend hoog niveau gefloten en dat leverde geregeld 2 minuten tijdstraf op, aan beide zijden. Hiervoor stond deze wedstrijd een speciaal strafbankje naast de wedstrijdtafel klaar. 

Tien minuten voor tijd kregen we een strafcorner mee. Anne-Marte scoorde haar achtste goal van het toernooi en het bleek de winnende! 

MB1 is met een mooie beker, een nieuwe stick voor de topscoorder van het toernooi, onze eigen Anne-Marte, en een fantastisch gevoel naar huis gegaan.

We zijn trots.

Gefeliciteerd: Eline, Anne-Marte, Patou, Bibi, Anneroos, Sophie, Iris, Julia, Thirza, Jet, Marije, Bente, Jip en Josette.